in het voorbijgaan VII en VIII | Verval en Vergankelijkheid van een Plek | 51°32’28.81” N - 3°52’12.83” O | Wilhelminadorp |

Ruim zestig jaar geleden werd de veerdienst tussen Katscheveer en Zierikzee opgeheven.
De voormalige toegangsweg en veersteiger van Katscheveer zijn er nog steeds, nu inmiddels sterk vervallen en de steiger met een hek afgeschermd vanwege de gevaarlijke staat. Dit maritieme erfgoed is waardevol om te behouden als herinnering aan de vele veerponten die ooit de Zeeuwse eilanden met elkaar verbonden.

De pier is sindsdien aangetast door de invloeden van weer en wind, en hoogwater. Het wegdek is sterk verbrokkeld door herhaaldelijke reparaties met asfalt, beton, klinkers en steenslag. Op sommige plekken is het wegdek in de loop van de tijd volledig verdwenen waardoor de zandige onderlaag tevoorschijn is gekomen .

Eén opvallend grillig gevormde plek met wonderlijke afbrokkelende contouren heb ik aandachtig bekeken. In het zand zijn talloze afdrukken en sporen te zien van mensen en dieren. In een omtrekkende beweging heb ik de plek vanuit de vier windrichtingen gefotografeerd, geïntrigeerd door het verschijnsel dat door mijn verplaatsing in ruimte en tijd dezelfde plek zich heel anders toonde, afhankelijk van de kijkrichting.

De vervreemdende werking wordt zichtbaar wanneer twee foto’s naast elkaar worden geplaatst. Mijn reeks van twee op deze wijze samengebrachte fotowerken roept vragen op over de aard van de menselijke perceptie en hoe we onze omgeving waarnemen. Dit raakt tegelijkertijd ook aan de contextuele inhoud en betekenis van al mijn verbeeldingen van landschap.

Er schuilt schoonheid in erosie, slijtage, verval en vergankelijkheid. Het onvermijdelijke proces van desintegratie herinnert aan de tijdelijke aard van alle dingen. Het zet ons aan tot een existentiële reflectie en wekt melancholische gevoelens op over het verstrijken van de tijd, over alles wat eens was en voorgoed is verdwenen.

Nico Hemelaar, september 2024

in het voorbijgaan VII en VIII
Verval en Vergankelijkheid van een Plek | 51°32’28.81” N - 3°52’12.83” O | Wilhelminadorp

Ruim zestig jaar geleden werd de veerdienst tussen Katscheveer en Zierikzee opgeheven.
De voormalige toegangsweg en veersteiger van Katscheveer zijn er nog steeds, nu inmiddels sterk vervallen en de steiger met een hek afgeschermd vanwege de gevaarlijke staat. Dit maritieme erfgoed is waardevol om te behouden als herinnering aan de vele veerponten die ooit de Zeeuwse eilanden met elkaar verbonden.

De pier is sindsdien aangetast door de invloeden van weer en wind, en hoogwater. Het wegdek is sterk verbrokkeld door herhaaldelijke reparaties met asfalt, beton, klinkers en steenslag. Op sommige plekken is het wegdek in de loop van de tijd volledig verdwenen waardoor de zandige onderlaag tevoorschijn is gekomen .

Eén opvallend grillig gevormde plek met wonderlijke afbrokkelende contouren heb ik aandachtig bekeken. In het zand zijn talloze afdrukken en sporen te zien van mensen en dieren. In een omtrekkende beweging heb ik de plek vanuit de vier windrichtingen gefotografeerd, geïntrigeerd door het verschijnsel dat door mijn verplaatsing in ruimte en tijd dezelfde plek zich heel anders toonde, afhankelijk van de kijkrichting.

De vervreemdende werking wordt zichtbaar wanneer twee foto’s naast elkaar worden geplaatst. Mijn reeks van twee op deze wijze samengebrachte fotowerken roept vragen op over de aard van de menselijke perceptie en hoe we onze omgeving waarnemen. Dit raakt tegelijkertijd ook aan de contextuele inhoud en betekenis van al mijn verbeeldingen van landschap.

Er schuilt schoonheid in erosie, slijtage, verval en vergankelijkheid. Het onvermijdelijke proces van desintegratie herinnert aan de tijdelijke aard van alle dingen. Het zet ons aan tot een existentiële reflectie en wekt melancholische gevoelens op over het verstrijken van de tijd, over alles wat eens was en voorgoed is verdwenen.

Nico Hemelaar, september 2024